استفاده از گل محمدی وحشی به دلیل ماندگاری کوتاه آنها محدود شده است.
میوه هایی که در مرحله رسیدگی مناسب برداشت می شوند باید در مدت زمان کوتاهی تحت فرآیندهای نگهداری قرار گیرند.
یک روش متداول برای نگهداری گل محمدی خشک امسال، خشک کردن معمولی است.
این میوه از شهریور تا زمستان به صورت متوالی برداشت می شود.
خشک کردن در دمای 50-60 درجه سانتیگراد یا 75-80 درجه سانتیگ]راد به مدت 30 دقیقه انجام می شود و سپس در دمای 40-45 درجه سانتیگراد تا زمانی که کاملاً خشک شود.
مواد خشک شده به دست آمده با این روش با رنگ تیره و بوی شدید مشخص می شود.
میوه ها حاوی مقدار کمی کسر لیپیدی هستند، اما با ترکیب بسیار ارزشمند اسیدهای چرب که منبع اسید لینولئیک و α-لینولنیک هستند مشخص می شود.
گل محمدی خشک شده دارای ترکیبی غنی از کاروتنوئیدها و ترکیبات پلی فنلی است.
در مقایسه با سایر میوه ها، گل محمدی خشک شده منبع بسیار بهتری از پلی فنول ها نسبت به میوه های جنگلی مانند زغال اخته یا زغال اخته است.
لازم به یادآوری است که علاوه بر خشک کردن سنتی، برای حفظ گل محمدی می توانید از روش خشک کردن انجمادی نیز استفاده کنید.
مطالعات نشان داده است که استفاده از این روش باعث افزایش محتوای ترکیبات زیست فعال می شود.
این میوه ها در مقایسه با میوه های خشک شده با روش خشک کردن معمولی دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی تری هستند.
گل محمدی از زمان های قدیم به عنوان “درمان همه چیز” در نظر گرفته شده است.
در حال حاضر مطالعات زیادی برای تایید اثرات مفید این گیاهان بر سلامتی در حال انجام است.
قبلاً می دانیم که گل محمدی بدن را تقویت می کند، از رشد ویروس ها جلوگیری می کند، دارای خواص ضد قارچی، آنتی اکسیدانی و ادرارآور است.
با توجه به محتوای ویتامین ها (به ویژه ویتامین C) و همچنین مواد مغذی درشت و ریز مغذی متعدد، ارزش گنجاندن میوه در رژیم غذایی خود را دارد.