همه این کلمات را قبلا شنیده ایم و بارها و بارها در زندگی روزمره از آنها استفاده می کنیم.
در واقع این نام گذاری ها از نظر فنی نادرست است.
به طور دقیق، اینها کابل هستند.
اما دقیقاً تفاوت بین کابل و سیم چیست؟
من در آن زمان ساده ترین توضیح را از مربی ام گرفتم: “کابل ها سیاه هستند و در زمین فرو رفته اند.
” در بیشتر موارد، این به میخ به سر می خورد.
طبق تعریف، سیم و کابل برتر نه تنها از نظر مکانیکی بهتر محافظت می شوند، بلکه در برابر تأثیرات محیطی نیز محافظت می شوند.
به عنوان یک قاعده، آنها به طور دائم، به عنوان مثال در بستر دریا، در زمین، یا بر روی تیرهای برق گذاشته می شوند.
حتی اگر این کابل ها حرکت نکنند، ممکن است آسیب ببینند. به عنوان مثال توسط جوندگان یا وسایل نقلیه محل ساخت و ساز مانند بیل مکانیکی.
اما با گذشت زمان، اصطلاح “کابل” در ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز جا افتاده است، اگرچه این با درک مهندسی برق در تضاد است.
خطوط چیست؟
ما در بسیاری از زمینه های زندگی روزمره با کابل ها مواجه هستیم و برای انتقال داده و انرژی نیز استفاده می شود.
ما از کابل برای شارژ تلفن همراه خود، تامین انرژی توستر و اتصال کنسول بازی به تلویزیون استفاده می کنیم.
اینها اغلب خطوط چند هسته ای برای انتقال انرژی یا داده هستند. “کابل پسوند” نیز از نظر فنی درست است، خط پسوند.
با این حال، الزامات در اینجا کاملا متفاوت است. در اغلب موارد، دستگاه های به اصطلاح قابل حمل به آن متصل می شوند.
به همین دلیل، کابل ها معمولا دارای هادی های رشته ای انعطاف پذیر هستند.
اما کابل هایی برای نصب دائمی نیز وجود دارد که برای مثال در داخل ساختمان ها استفاده می شود.
در اینجا از کابل های به اصطلاح NYM برای اتصال کلیدهای چراغ و سوکت های زیر گچ استفاده می شود.
اما این کابل ها نیازی به حفاظت مکانیکی خاصی ندارند. پس از چیدمان، آنها توسط سنگ تراشی و گچ، یا یک مجرا محافظت می شوند.
اتفاقاً خطوط هوایی به اصطلاح روی دکل های فشار قوی نیز به این دسته تعلق دارند، زیرا هادی های آنها نه عایق هستند و نه غلاف برای کاهش وزن.
هوا در اینجا به عنوان عایق عمل می کند و آسیب تصادفی را نیز می توان رد کرد.
