باقلوا که جای خود را در آشپزی بسیاری از ملل با نام شیرینی پسته خندان باز کرده است، متعلق به بسیاری از ملل نیز می باشد. با گذشت زمان ، شکل کنونی خود را در کاخ توپکاپی به خود گرفت.
در مورد چگونگی پیدایش باقلوای امروزی که اولین بار در کاخ توپکاپی ساخته شد، سه نظریه وجود دارد. اولین مورد این است که از کیک جفت در آشپزی رومی (آشپزی بعداً بیزانس) گرفته شده است.
نظریه دوم در مورد پیدایش باقلوا این است که از غذای «نان لایه‌ای» ترک‌های آسیای مرکزی به وجود آمده است.
آخرین نظریه این است که غذای لویزاناق ایرانی به مرور زمان به باقلوا تبدیل شد.
قدیمی ترین دسر مشابه باقلوا جفت در غذاهای رومی است. این دسر که قدمت آن به قرن دوم قبل از میلاد می رسد، با پوشاندن خمیر پخته شده با عسل درست می شد. پاتریک فاس ادعا می کند که منشاء باقلوا این دسر است:
یونانی ها و ترک ها هنوز در مورد اینکه صاحب باقلوا کیست بحث می کنند.
غذاهای یونانی و ترکی بر اساس غذاهای بیزانسی ساخته شده اند که ادامه غذاهای رومی است. غذاهای رومی غذاهای زیادی را از دوران باستان گرفته است. یونانی‌ها، اما جفت (و بنابراین باقلوا) یک غذای یونانی نیست، یک غذای رومی است.
لطفاً توجه داشته باشید که این غذا از کاتوی محافظه‌کار و ضد یونانی ما به ارث رسیده است.
بسیاری از منابع بیان می کنند که این دسر رومی در دوره بیزانس به توسعه خود ادامه داد و به باقلوای امروزی تبدیل شد.
در دوران باستان، کلمه پلاک (به یونانی: πλακοῦς) نیز به جای جفت لاتین استفاده می شد.
دانشگاه آمریکایی Speros Vryonis و بسیاری از نویسندگان بیان کرده اند که یکی از انواع پلاکی همان باقلوای ترکی است.
با این حال، کلمه جفت امروزه برای توصیف یک دسر شیرینی لایه ای ساخته شده در جزیره یونانی لسبوس استفاده می شود. این دسر با فندق له شده و عسل پوشانده شده است.
اندرو دالبی ادعا می کند که جفت و دستور العمل های مشابه توصیف شده توسط کاتو از سنت یونانی آمده است. وی منبع این ادعا را آتنائوس بیان می کند که از آنتیفانس (قرن سوم پیش از میلاد) نقل می کند.
