چرم، ماده‌ای است که از پوست دباغی شده حیوانات به دست می‌آید و از نخستین روزهای وجود بشر به عنوان لباس استفاده می‌شده است. مردم ماقبل تاریخ برای گرما و جذب قدرت جادویی که معتقد بودند پوست به آنها می دهد، پوست حیوانات را دور بدن خود می پیچیدند. در آن زمان هم کاپشن چرم اختراع شده بود و قیمت کاپشن چرم تبریز بسیار ارزان بود. ملوانان فنیقی اغلب لباس های چرمی درخشان دوزی شده را از بابل به کشورهایی که بازدید می کردند می آوردند. کفش های چرمی در مقبره های فراعنه مصر پیدا شد.
سربازان امپراتوری روم به سرزمین های شمال اروپا حمله کردند و عشایر توتونی را کشف کردند که لباس های چرمی پوشیده بودند تا در برابر عناصر خشن محافظت کنند. هنگامی که این سربازان با شلوار چرمی به رم بازگشتند، مقامات توگا پوش شهر سعی کردند استفاده از آنها را ممنوع کنند، اما فایده ای نداشت. رومی ها به زودی از چرم برای کفش و تونیک و همچنین برای سینه بند و سپر استفاده کردند و تولیدی کاپشن چرم مردانه را افتتاح کردند. در واقع اولین انجمن صنفی دباغی ثبت شده در امپراتوری روم تشکیل شد.
در قرون وسطی، مورها چرم نرمتر کورد و را که از پوست بز درست می کردند به اروپا معرفی کردند. در دوره رنسانس، انجمن های صنفی دباغ ها در سراسر اروپا سازماندهی شده بودند. فرهنگ مایاها، اینکاها و آزتک ها در آمریکای مرکزی و جنوبی نیز از چرم استفاده می کردند، همانطور که سرخپوستان آمریکایی که لباس ها را از پوست جوجه، پوست و پوست گاومیش می دوختند.
در طول عصر حجر، کاپشن چرم مردانه مشهد با تسمه‌های چرمی که از سوراخ‌هایی در پوست با ابزارهای خام ساخته شده از سنگ سوراخ شده بود، در کنار هم قرار می‌گرفتند. پوست ها سفت بودند و قبل از اینکه پوسیدگی آنها را غیر قابل پوشیدن کند دوام زیادی نداشتند. بعدها، مردم یاد گرفتند که پوست ها را با مالیدن چربی حیوانی نرم کنند و از سنگ ها برای تمیز کردن سلول های حیوانی از پوست استفاده کردند. همچنین ممکن است در تلاش برای رنگ آمیزی پوست با مواد مختلف، افراد اولیه روش های نگهداری بیشتری را کشف کنند.
روش های نگهداری بهترین کاپشن چرم مردانه در طول قرن ها متفاوت بوده است. پوست ها را دود می کنند، نمک می زنند، در ادرار خیس می کنند، با فضولات حیوانات مالیده، کتک می زنند و روی چوب های تیز می کشانند. مردم ماقبل تاریخ و برخی از اسکیموهای مدرن حتی برای از بین بردن مو، تکه های گوشت و در نهایت نرم کردن چرم به جویدن پوست متوسل شده اند.
در برخی فرهنگ ها، پوست ها را با تالک و آرد می پاشیدند تا جایگزین روغن های طبیعی شوند. لباس های چرمی زنان اغلب با عطر آغشته می شد. اگرچه چرم یک کالای تجاری با ارزش بود، اما کار دباغی کثیف و بدبو بود و کارگران چرم معمولاً به حومه شهر منتقل می شدند.
- منابع:
- تبلیغات:
